In mijn praktijk krijg ik veel te maken met mensen die paranormaal begaafd zijn, en daar juist grote problemen mee ervaren. Ik probeer deze mensen te helpen door hen te begeleiden in het leren omgaan met deze gevoelens. Steeds meer mensen raken angstig of zelfs psychotisch wanneer zij zich verdiepen in het paranormale. Op zo’n moment is goede begeleiding essentieel, zodat iemand weer zichzelf kan worden.
Soms voel ik dat ik iemand moet doorverwijzen naar een deskundige, zoals een psychiater. Ik ben geen arts, maar een paragnost, en medische diagnoses of behandelingen zijn mijn terrein niet. Toch hoor ik het regelmatig: paragnosten die direct tegen iemand zeggen: “Wist u dat u ook paranormaal begaafd bent?” Zo’n opmerking kan veel losmaken. Je denkt dan: Ik? Paranormaal? En je gaat erop letten. Al snel merk je dat je gevoelens hebt die anderen niet lijken te hebben. Je gaat je verdiepen in het onderwerp, boeken lezen, en herkent jezelf in de ervaringen van anderen die als paranormaal begaafd worden gezien.
Maar dan rijst de vraag: hoe ga je er eigenlijk mee om? Je ontdekt dat je niet bent verrijkt, maar juist met een probleem bent opgezadeld. Want paranormaal begaafd zijn is niet eenvoudig – er wordt vaak te licht over gedacht. Er vindt een ommekeer in je leven plaats. Mensen begrijpen je niet meer. Je raakt vervreemd van je omgeving.
Iedereen die paranormaal begaafd is, heeft zijn of haar eigen manier van voelen en waarnemen. De een heeft een gave voor pendelen, de ander is goed in psychometrie, enzovoort. In wezen komt het allemaal neer op hetzelfde: het zijn gevoelsindrukken die gebruikt worden voor helderziende waarnemingen. Maar dan moet je iemand vinden die je daarin kan begeleiden – en dat is vaak moeilijk. Bovendien kost begeleiding vaak veel geld, en wordt er meestal een cursus aangeboden.
In de paranormale wereld zijn veel mensen actief die overal een verklaring voor zoeken. Omdat zij paranormaal zijn, geloven zij dat alles een bedoeling heeft vanuit de ‘gene zijde’. Maar dat is niet altijd zo. Er gebeuren ook gewoon aardse dingen. Als je een aanrijding krijgt in het verkeer, hoeft daar geen hogere bedoeling achter te zitten – misschien heb je gewoon niet goed opgelet. Je moet niet alles op het paranormale schuiven. Het leven bestaat ook uit gewone gebeurtenissen.
Het gevaar van ondoordacht omgaan met het paranormale is reëel. Het kan zelfs fataal worden. Op een gegeven moment kan er een ziekte ontstaan die psychose heet. De eerste signalen zijn vaak onschuldig: je hoort stemmen die vriendelijk en geruststellend klinken. Maar later kunnen deze stemmen opdrachten gaan geven. Ik wil met dit artikel laten zien hoe gevaarlijk het kan zijn om zomaar tegen iemand te zeggen: “Je bent paranormaal begaafd.” Als je vermoedt dat iemand zulke gevoeligheden heeft, nodig diegene dan uit voor een gesprek en bied begeleiding aan.
In mijn praktijk – inmiddels zo’n veertig jaar actief als paragnost – heb ik met talloze mensen gewerkt. Wat mij de laatste tijd opvalt, is dat er steeds meer mensen komen die psychotisch zijn geworden door hun ervaring met het paranormale.
Een goed voorbeeld is het verhaal van Ton, iemand die zich te diep heeft verdiept in het paranormale en uiteindelijk in een psychiatrisch ziekenhuis terechtkwam. Hij is alles kwijtgeraakt – zelfs zijn huis. Overigens heeft Ton toestemming gegeven om dit verhaal te publiceren. Niet voor de publiciteit, maar om anderen te waarschuwen.
Ton vertelt:
“Ongeveer vijf jaar geleden werd ik mij ervan bewust dat ik paranormaal begaafd ben. Dat werd mij verteld door een vrouwelijke paragnost die mij behandelde in een moeilijke periode van mijn leven. Daarna werd het keer op keer bevestigd door allerlei paranormale genezers. Ik voelde me er fantastisch bij – het klopte gewoon met alles wat ik tot dan toe had meegemaakt. Ik hoorde stemmen die me van alles vertelden.
Ongeveer vier jaar geleden werd het me ineens duidelijk hoe gevaarlijk het kan zijn als je zomaar in het diepe wordt gegooid. Op een nacht zeiden de stemmen – die ik inmiddels al een jaar hoorde, want ik ben helderhorend – dat ik zelfmoord moest plegen. Ik werd zó bang dat ik het huis ben uitgevlucht. De stemmen bleven die boodschap herhalen en ik kwam in een psychiatrisch ziekenhuis terecht. Daar heb ik een jaar gezeten en werd volgestopt met medicijnen. Nu woon ik alweer twee jaar beschermd, omdat ik niet thuis durf te wonen. De stemmen keren regelmatig terug.
Ik wil hiermee niemand beschuldigen, maar het is wel een feit dat ik het allemaal veel te makkelijk heb opgevat. Die houding werd mede gevoed door al die genezers die mij vertelden dat het vanzelf zou gaan, en dat ik er niets voor hoefde te doen. Nu zit ik met de gebakken peren. Ik kan alleen maar hopen dat het ooit beter wordt.”
Ik wil Ton R. bedanken voor zijn moed om dit te delen.
Het is een verhaal dat ons allemaal tot nadenken moet stemmen.
Laten we hem kracht en energie sturen, zodat hij zich hier doorheen kan worstelen en weer beter wordt.
Dit is slechts één voorbeeld. Helaas zijn er veel meer.
Ik hoop dat dit artikel duidelijk maakt dat het paranormale ook een schaduwzijde heeft. Wees voorzichtig. Als paragnost draag je een grote verantwoordelijkheid. Wees terughoudend met uitspraken die iemand in verwarring kunnen brengen. Mensen vertrouwen op wat je zegt, dus ga daar zorgvuldig mee om.
Ik probeer mensen hierin te begeleiden via cursussen in intuïtieve ontwikkeling die ik door het hele land geef. Intuïtieve ontwikkeling betekent: mensen leren omgaan met hun innerlijke gevoel, met hun intuïtie.
Als je je bezighoudt met paranormale zaken, probeer dan eerst zelf in evenwicht te komen. Dat is het allerbelangrijkste. Als je zelf overspannen bent, hoe kun je dan een ander helpen om tot rust te komen?
De grens tussen paranormale begaafdheid en psychische aandoeningen zoals schizofrenie of psychose is soms flinterdun. Wees dus voorzichtig. Voor je het weet, is het te laat – en zit je je hele leven aan de medicijnen.
